موزه یهودی برلین، که به عنوان بزرگترین موزه یهودی در اروپا متمایز است، در برلین، پایتخت آلمان واقع شده است. موزه یهودی برلین که در سال ۲۰۰۱ افتتاح شد، تا دسامبر ۲۰۱۷ میزبان بیش از یازده میلیون بازدید کننده بود. با این تعداد بازدیدکننده، این موزه به یکی از پربازدیدترین موزه های آلمان تبدیل شده است.
این موزه با مساحت تقریبی ۳۵۰۰ متر مربع در سال ۲۰۰۱ افتتاح شد، اما تاریخچه آن به سال ۱۹۸۸ باز می گردد. در سال ۱۹۸۸، دولت برلین مسابقه ای ناشناس برای طراحی موزه اعلام کرد و طرح دانیل لیبسکیند از میان طرح های ۱۸۹ رقیب انتخاب شد. ساخت این طرح از سال ۹۲ آغاز شد.
ایده افتتاح یک موزه یهودی قبل از فروپاشی دیوار برلین مطرح شد، اما تا سال ۲۰۰۱ هیچ توسعه مشخصی صورت نگرفت. سرانجام، موزه یهودیان که بر اساس طرح دانیل لیبسکیند ساخته شده است، جای خود را در میان ساختمان های خارق العاده برلین باز کرده است.
شکل غیرمعمول زیگزاگ موزه یهودی برلین شبیه به شکل صاعقه است. نمای بیرونی موزه به لطف پوشش روی بسیار براق است. معماری منحصر به فرد ساختمان نماد زندگی یهودیان است و ابعاد کاملا متفاوتی به برداشت بازدیدکنندگان می بخشد.
بازدیدکنندگانی که وارد موزه یهودی برلین میشوند، ابتدا وارد کولژینهاوس باروک میشوند و سپس از طریق پلههایی در انتهای سالن به زیر زمین میروند. راهروی زیرزمینی به سه راهرو زیرزمینی مختلف منتهی میشود که هر کدام داستان متفاوتی را روایت میکنند. این سه راهرو نشان دهنده سه شیوه متفاوت زندگی یهودیان در آلمان است.
اولین راهرو بنبستی است به نام برج هولوکاست. دومی به باغ تبعید و مهاجرت منتهی می شود که یادبود کسانی است که برای فرار از نسل کشی مجبور به ترک برلین شدند. آخری به پلکان تداوم منتهی می شود، اتاقی که تاریخ یهودیان را روایت می کند.
موزه یهودی که در برلین، پایتخت آلمان واقع شده است، به عنوان نقطه ای که سه زندگی مختلف یهودی در آن به بهترین شکل نمادین شده است، برجسته است. این مکان میزبان نقاطی به نام برج هولوکاست، باغ تبعید و پلکان تداوم است.
برج هولوکاست از یک راهرو به طول تقریبی ۲۴ متر تشکیل شده است. هیچ منبع حرارتی در برج که تماماً از بتن ساخته شده است وجود ندارد. نور فقط از طریق شکاف در دورترین نقطه وارد می شود. این ویژگی منعکس کننده این ایده است که حتی اگر یهودیان امیدی به بقا نداشته باشند، حداقل می توانند به نور برسند.
باغ تبعید خارج از موزه قرار دارد. این باغ نشان دهنده تجربه یهودیان اروپایی تبعیدی است که در طول جنگ جهانی دوم از خانه های خود رانده شدند. ایستادن بین ردیفهای چهل و نه ستون کانتینری بتنی به بازدیدکنندگان تجربهای از کلاستروفوبیک و گمراهکننده میدهد که در آن ممکن است منطقاً متوجه شوند که نزدیک به فرار هستند، اما از نظر فیزیکی احساس میکنند برای همیشه در دام افتادهاند.
سومین و آخرین راهرو پلکان تداومی است. این راه پله تنها راه فرار از زیرزمین است که می توان آن را تاریک و آزاردهنده توصیف کرد، با یک راه پله بزرگ با نور طبیعی. با عبور از این راه پله به منطقه ای می رسید که گالری های اصلی نمایشگاه در آن قرار دارند.