در شمال غربی جمهوری آذربایجان، کوه‌ها و دشت‌های قفقاز بزرگ در امتداد راه باستانی ابریشم قرار دارند، جایی که اروپا به آسیا می‌رسد.
لِکیت روستای کوچکی در دامنه کوهستان است که اهالی آن قرن‌هاست عسل کوهستانی تولید می‌کنند. خبرنگاری، برای کشف جذابیت‌های این منطقه و آشنایی با شیوهٔ سنتی زنبورداری منطقه آذربایجان یا «تکنه» راهی سفر به کوه‌پایه‌های قفقاز شده است.
نکتهٔ خاص این سبک از زنبورداری آن است که دخالت انسانی در آن به حداقل می‌رسد. کندوهای تکنه از کندهٔ درختان نرم‌چوب ساخته می‌شود و شبیه زیست‌گاه طبیعی زنبورهاست. گونهٔ خاص و نادری از زنبوران درخت‌زی در کوه‌پایه‌های قفقاز بزرگ یافت می‌شوند که به «زنبور خاکستری قفقاز» معروف‌اند.
شیوهٔ نوین زنبورداری و استفاده از کندوهای شانه‌دار بیش از یک قرن پیش در آذربایجان آغاز شده و امروزه تنها تعداد اندکی از زنبورداران برای تولید عصل از کندوهای سنتی تکنه استفاده می‌کنند.
پشت روستای لکیت، چند مسیر پیاده‌روی هست که مستقیم راهی اعماق جنگ‌های انبوه می‌شوند. تنها چند دقیقه پیاده‌وری کافی است تا در این مسیرها با مناظر بدیع، نظیر منظرهٔ آبشار خزه‌پوشِ مامرلی، روبه‌رو شویم.
بافت فرشگون و سبز اطراف این آبشار حاصل گذر چندصدسالهٔ جریان آب از دل صخره‌ها و نبود تابش مستقیم آفتاب در اعماق جنگل است.
