زبان مردم ساری تا دوره صفویان فقط زبان طبری بود؛ اما پس از سقوط سلسله صفویان، به تدریج فراموش شد و جای خود را به زبان فارسی داد. از آداب و رسوم این شهر می‌توان به آیین سنتی ۲۶ عید ماه یا جشن مردگان اشاره کرد که همگی به طرف امامزاده حسن رفته و علاوه بر روشن کردن شمع و توزیع خیرات برای اموات و مسابقات کشتی سنتی لوچر را تماشا می‌کنند. این مراسم هر ساله در تاریخ ۲۸ تیر ماه برگزار می‌شود. نورگون یکی دیگر از مراسم سنتی دیگر مردم این شهر است. در این مراسم که هر ساله روز ۲۰ تیر ماه برگزار می‌شود، مردم در محلی به نام قلاییش گرد هم جمع می‌شوند و مراسم جشنی برپا می‌کنند که در آن گون‌های خشک را آتش می‌زنند و دور سر می‌چرخانند. طبق افسانه‌ها زمانی‌که فریدون تصمیم گرفت ضحاک را در دماوند به بند بکشد، به مردم یکی از روستاهای اطراف ساری گفت هرگاه ضحاک را به بند کشید، با افروختن آتش به آن‌ها علامت می‌دهد. مردم نیز در نزدیکی کوه به انتظار نشستند و در ساعات آغازین شب نور آتش را دیدند و با آتش زدن گون‌ها و چرخاندن آن‌ها دور سر خود، جواب فریدون و یاران او را دادند. همین افسانه موجب شده است این مراسم از گذشته‌های دور نسل به نسل منتقل شود و برگزاری آن تا به امروز ادامه یابد.